केवाफुङ अर्थात सृष्टिको प्रथम गायक

तपाईका विचार र भावना स्वयं तपाईका सिर्जना हुन भने तपाई तिनलाई आफूले चाहेको जस्तो बनाउन सक्नुहुन्छ । सद्गुरुको यो वाणी जस्तै कवितालाई आफुले चाहे जस्तै सरल भाषा सहित सुन्दर शैली र शिल्पमा कुँदेका छन कवि गगन योक्पाङ्देनले केवाफुङ्को गीत कवितासङ्ग्रहमा ।
सम्बन्ध भावना हो, प्रेम हो र प्रेम अस्तित्व । अस्तित्वमा रहेका हरेक चिजहरुको परिधी छ र त्यो अकाट्य छ । यो चक्रको सर्वज्ञान सम्पन्न मनुष्य उतिकै रहस्यमय छ । रहस्यमयी मनुष्यका सम्बन्धहरु पनि उतिकै रहस्यमयी छन । त्यहि रहस्यको निमेषबाट उदाएका कविको जादुयी कवितासङ्ग्रह केवाफुङ्को गीत हो ।
माया पब्लिकेशन प्रा. लि. काठमाण्डौले बजारमा ल्याएको केवाफुङ्को गीत कवितासङ्ग्रहमा जम्मा ३८ वटा  कविता सङ्ग्रहित छन । चुपचाप बस्न मनपराउने कविको स्वभाव जस्तै कविताहरुले पनि चुपचाप दिल चोरी लैजान्छन । सबै कविता उतिकै आकर्षक र सुन्दर छन ।
ध्यानमार्गको बाटो ह्रदयको गहिराइबाट तय हुन्छ । उसो त हरेक कामको थालनीको उद्गम ह्रदयकै गहिराइ हो । एकचित्त हुनु नै सफलताको शुरुवात हो । यहि शुरुवात स्वरुप केवाफुङ्को गीत हामी माझ आएको छ ।
संसारलाई साढे पाँच फन्को लगाउने विश्व साइकलयात्री पुष्कर शाह लेख्छन — संसारमा म जहाँजहाँ पुगें, सूर्य कहिल्यै फरक दिशाबाट उदाएन । न त भगवान बुध्दको अर्कै जून उदायो ! न त अल्लाहको अर्कै सूर्य उदायो ! न त जिससको अर्कै आकाश देखियो ! न त करोडौ भगवान भएका हिन्दुहरुको छुट्टै संसार भेटियो । शाहले भने जस्तै कविता लेख्नु पनि सत्यको निकट रहेर मात्रै होला । जे छ त्यहि देखिन्छ र त्यहि लेखिन्छ । देखिएका चिज कसैका लागि भ्रम भैजान्छन त कसैका लागि सत्य । जेहोस ह्रदयको धुनले जहाँ तालको शुरुवात गर्छ त्यहि बाट नै अनेक आलापको निर्माण गर्न सकिन्छ र कालान्तारमा तिनै कालजयि हुन्छन । केवाफुङ््को गीत कवितासङ्ग्रह पढि रहदा लाग्छ कवि गगन योक्पाङ्देन गहिराइको निकट पुगेर कविता लेख्ने कवि हुन ।
लिम्बू समुदायको मिथ÷मुन्धुममा आधारित केवाफुङ् शब्दको अर्थ सृष्टिको प्रथम गायक भन्ने हुन्छ । शीर्षकले आफ्नो पनको आभास बोकेर उभिएको छ । जब आफ्नोपन र शैलीमा एक लेखक ध्यानस्थ हुन्छ तब अब्बल सिर्जनाको प्रष्फुटन हुन्छ । लाग्छ कवि गगन योक्पाङ्देन भीडमा उभिएका ति कवि हुन जो आफ्नो शैलीका प्रथम गायक हुन ।
प्राणीहरु आफ्नै जाति र प्रजातिका स्वभावहरुसग अभ्यस्त हुन्छन । त्यस्तै मनुष्य पनि मनुष्य कै स्वभावसग निकट र अभ्यस्त रहन्छ । जहाँ जो सग निकटको सम्बन्ध हुन्छ कविले कलात्मक शैलिको निर्माण गर्छ र शब्दलाइ कविता मार्फत पस्कन्छ ।
आफ्नो धरातल भुलेको नेतालाई आन्दोलनका बेला हराएको एकजोर चप्पल उपहार दिनु निकटताको सम्बन्ध सहित व्यङ्ग्यको उच्च अभिव्यक्ति हो ।
वरपरका आम विषयलाई स्थानिय प्रकृति कै स्वरुपमा कला भर्दै कविताको उडान भर्न रुचाउने कवि गगन योक्पाङ्देन प्रकृति प्रेमि कवि हुन । स्थानिय लवजको शैली उनका कविताको सुगन्ध हो । यहि कलात्मक शैलीले उनका कविता सुन्दर छन ।
कवि पानी जस्तै तरल बन्न रुचाउछन । कवि बग्दै बग्दै जीवनलाई गन्तव्य तिर सोझ्याउने सन्देश कविता मार्फत दिन्छन । कविले भने जस्तो जीवन तरल बनाउन सजिलो कहाँ पो छ र ! आधुनिकताले ढाकेको मानविय आचरण र व्यबहारमा तरल शब्द जति सजिलो देखिन्छ र सुनिन्छ त्यो भोगाइ र व्यबहारमा उतार्न उतिकै कठिन छ । यो महानयात्राको सन्देश दिनु सायद कविको महानता हो र उनि भित्रको ब्रम्हचेत हो ।
विश्वमा अहंकारको बिगबिगी छ । यो उत्ताउलो परिवेशमा मपाई सामान्य जस्तो प्रायः देखिन्छ । तर कवि तरल र यथार्थवादी भएका कारण उनि आफ्नै नाम माथि हमला गर्छन र विश्व समुदायलाइ व्यङ्ग्य गर्छन ।
पेज ५ मा आमाप्रति भन्ने कविता छ ।  “उसो भए म बाँच्न चाहन्छु” कविताको यो अन्तिम  वाक्यले हर पाठकलाइ सोच्ने बनाउछ । जीवनको सिङ्गो रङ बोकेको यो कविता तपाईले पढ्न छुटाउनु भयो भने धेरै कुरा छुटाउनु हुनेछ । यस्ता धेरै कविता केवाफुङ्को गीतमा भेटिन्छ ।
मौनताको भाषा के हो ? सायद यो प्रश्नको उत्तर अनुत्तरित छ । थाहा मात्रै पाउनु सायद यसको उत्तर होला । सबै थाहा पाएका चिजहरुको उत्तर हुदैन । महसुस मौनताको सुन्दर उत्तर हुनसक्छ । सङ्ग्रहमा कतिपय कविता यस्तै महसुस गर्ने कविता छन ।
ह्रदय ! खै कहाँ छ ? हो, त्यहि खै कहाँ छ भनिएको ह्रदयको गहिराइमा जब शब्द ब्रम्हहरु पवित्र नदिको यात्रातय गर्छन तब केवाफुङ्को गीत जस्ता कवितासङ्ग्रहको जन्म हुन्छ ।
छोरी पात्रमा लेखिएका केहि कविता छन जसले समग्र जीवनको चेत बोल्छन । भावनासग जोडिएका यी कविताहरु युगका आवाज हुन । छोरी पात्र निर्माण गरि सुन्दर शैलीमा समाज सुधारको आह्वान गर्नु कविको अर्को सुन्दर कला हो ।
गाली पनि कति मिठो ! कवि छुराको प्रहार यति कोमल तरिकाले गर्छन कि दुश्मन, शासक या अत्याचारीलाई फूल झै लाग्नेछ तर त्यसको गहिराइ भने बडो घातक बन्नेछ । कविको यो शिल्प प्रशंनीय छ ।
नगण्य भाषिक भुलचुक बाहेक केवाफुङ्को गीत कवितासङ्ग्रह पठनीय र सङ्ग्रहणीय काव्यकृति हो ।
……….
हिँड्दा हिँड्दै हिँडेको बाटो पनि खिइँदो रहेछ
हिँड्दा हिँड्दै हिँडेको बाटो पनि मेटिँदो रहेछ
बाटोको पनि आयु हुँदोरहेछ ।
……….
नौ हजार एकसय पच्चिस दिनको ध्यानबाट ध्यानस्थ भएको मिक्लाजुङ पहाडबाट उदाएका कवि गगन योक्पाङ्देनका यिनै रहस्यमयी काव्यिक पङ्ति सगै उनको आगामी काव्ययात्राको सतत् शुभकामना ।
तपाईको प्रतिक्रिया